Nadmiernie podrażnione i ropiejące mieszki włosowe | Przyczyny, leczenie i pielęgnacja

Nadwrażliwe mieszki włosowe są często mylone z trądzikiem pospolitym i różowatym (choć mogą być pierwszym stadium choroby), lub też są następstwem długiego leczenia dermatologicznego tychże dermatoz skórnych, gdy leczenie bazuje na emolientach tłustych (głównie alkohol cetylowy, parafina), glikolach, alkoholu, glicerynie, substancjach, które silnie podrażniają mieszki, wywołują stan zapalny i zaczerwienienie. Zapalenie mieszków włosowych i nabyta wrażliwość wymaga trwałej zmiany nawyków pielęgnacyjnych, ograniczonego doboru kosmetyków pielęgnacyjnych i kolorowych, a także delikatnego traktowania skóry i zawężonego dostępu do produktów z kwasami i silnymi zasadami.

O zapaleniu mieszków nie słyszy się często, a po częstotliwości i ilości otrzymywanych wiadomości, przesyłanych zdjęć, wypowiedzi obrazujących obecny stan skóry, wiem, że problem jest bardzo popularny i dotyka wielu z Was. Ciężko zapalenie mieszków nazwać trądzikiem, ale często jest z nim mylone, a zwłaszcza z odmianą różowatą i trądzikiem pospolitym, leczenie staje się bardziej skomplikowane, często nasila problem, nie daje satysfakcjonujących efektów. Mimo że leczenie wydaje się być proste.. wcale takie nie jest, ponieważ większość ogólnodostępnych produktów zawiera substancje silnie podrażniające mieszki,  powodując ich ropienie: gliceryna, glikol propylenowy, oleje naturalne, silne kwasy, których należy bezwzględnie unikać, tak jak podrażnień mechanicznych, o które łatwo podczas stosowania akcesoriów do twarzy i samego rytuału oczyszczania.

Co wywołuje i nasila zapalenie mieszków włosowych?

Zapalenie mieszków i ich nadwrażliwość jest schorzeniem nabytym, choć występuje lub też jest następstwem innych chorób skórnych - często towarzyszy osobom borykającym się z trądzikiem, rogowaceniem okołomieszkowym, infekcjami skórnymi, zapalenie może tak naprawdę wystąpić przy każdym dłuższym kontakcie z drażniącą substancją czynną i jest odpowiedzią na podrażnienie mieszków włosowych. Ciężko więc mówić o genetycznym i hormonalnym wpływie na powstawanie nadwrażliwości, aczkolwiek jest to schorzenie, które dotyka głównie osoby podatne na ciągły kontakt z drażniącą substancją i chorobami skórnymi związanymi z mieszkami włosowymi i gruczołami łojowymi. Zapalenie mieszków jest także częstym objawem wyjałowienia skóry przez antybiotykoterapie, osłabioną odporność, przewlekły stres.

źródło

Istnieje kilka typów zapalenia mieszków włosowych , i mimo, że objawy wydają się  być  niemal takie same, każdy z nich ma inną przyczynę. We wszystkich przypadkach , zapalenie rozpoczyna podrażnienie mieszków włosowych, co pozostawia je otwarte i podatne na zakażenia. Źródła podrażnień obejmują golenie, noszenie obcisłej odzieży, która ociera się o skórę, substancje, które mogą blokować mieszki włosowe i podrażniać je lub otwarte, zainfekowane rany. Zapalenie mieszków jest często postrzegane jako powikłanie. 

Podatność na infekcje (obniżona odporność, źle kontrolowana cukrzyca, immunosupresja, toczeń, długotrwałe antybiotykoterapie). Gdy układ odpornościowy jest osłabiony, a naturalna flora bakteryjna jest naruszona, nie pełni dobrze swojej funkcji obronnej - często dochodzi do przerostu bakterii i grzybów, powstania opornych szczepów, większej podatności na infekcje i opóźnionym procesem gojenia. O negatywnym działaniu antybiotyków i wspieraniu funkcji obronnych organizmu pisałam TUTAJ >

Niedrożność mieszków włosowych, nadmiar sebum, tłusta skóra, trądzik. Nadmierny łojotok, nadprodukcja sebum, gęsty łój, będący pożywką dla bakterii i rozpulchniający pory, stwarza doskonałe warunki do rozwoju bakterii i grzybów, a także uszkadza i podrażnia ścianki mieszków włosowych. Torebki mieszków są poszerzone, bardziej podatne na infekcje, wypełnione wilgotnym i lepkim sebum, stają się pożywką dla bakterii, grzybów i roztoczy.

Podrażnienie mechaniczne. Dotyczy głównie golenia, silnych peelingów mechanicznych, stosowania szczotek, szmatek, rzeczy, które mogą w mechaniczny sposób uszkadzać strukturę skóry, a także naruszać mieszki włosowe - w reakcji obronnej mieszki reagują ropieniem, przez mocne traktowanie skóry, dochodzi do mikrouszkodzeń, prowadzi to do nadkażeń bakteryjnych i grzybiczych, a także roznoszenia nieszkodliwych dla zdrowej skóry szczepów (w zetknięciu z uszkodzoną tkanką mogą wywoływać infekcje i stać się niebezpieczne)

Podrażnienie chemiczne. Stosowanie silnych kwasów, glikoli, alkoholu w określonym stężeniu, gliceryny prowadzi do podrażnienia i uszkodzenia mieszków włosowych, które w reakcji obronnej reagują swędzącą, czerwoną wysypką, zaczerwienieniem, ropieniem.  Podrażnienie pojawia się w przeciągu 72 godzin od kontaktu z czynnikiem drażniącym i uspokaja się po odłożeniu substancji. Im dłuższy jest kontakt z chemiczną, silnie drażniącą substancją, tym nadwrażliwość mieszków  wzrasta i może mieć charakter stały, z ciągłymi nawrotami. Stosowanie zbyt silnych kuracji kwasowych, a także niedopasowanych kosmetyków, może być przyczyną ciągłej nadwrażliwości mieszków włosowych.

Obcisła odzież, nie pozwalająca oddychać skórze. Mieszki przez brak kontaktu z tlenem i kontakt z tkaniną, która blokuje wędrówkę powietrza jest najczęstszym wynikiem infekcji - wzmaga potliwość, przegrzewa skórę, mechanicznie ją podrażnia, rozszerza mieszki i zwiększa ich podatność na zapalenie.

Nadmierna potliwość. Nadmierna potliwość zwiększa wilgotność skóry, zakłóca prawidłową pracę gruczołów łojowych, sprzyja namnażaniu się bakterii, a zwłaszcza grzybów.

Wysoka wilgotność powietrza, kontakt z parą, gorącą wodą. Wilgotne środowisko poszerza i rozpulchnia torebki mieszków włosowych, więc zwiększa podatność na wszelkie zapalenia mieszków włosowych. W wilgotnym powietrzu rozwija się także mnóstwo szkodliwych drobnoustrojów oraz sprzyja rozwojowi drożdżycy.

Uszkodzenia skóry (ropnie, przerwanie tkanki ciągłej). Każde przerwanie tkanki ciągłej i uszkodzenia mieszka włosowego jest zagrożeniem dla skóry - otwarta rana jest bardzo podatna na infekcje, szybko ulega zakażeniom, niehigieniczność może prowadzić do ciężkich powikłań skórnych i zakaźnych.

Nadmierna okluzja. Nadmierne blokowanie ucieczki wody, brak wędrówki tlenu, tłusty film, zapycha torebki mieszków włosowych, wzmaga łojotok, powoduje pocenie się skóry. Mieszki wydzielają drażniące substancje, gromadzą nadmiernie łój, a wysoka wilgotność i pot, inicjują stan zapalny.

Długotrwałe leczenie sterydami, doustne środki antykoncepcyjne, doustna izotretinoina. Wpływają na uszkodzenie mieszków włosowych, przez nadmierne stymulowanie pracy mieszków, a także ich niszczenie, łatwiej dochodzi do ropienia kanalików mieszkowych, a także nadwrażliwości.

Nadmierny stres i zmęczenie. Ogólne osłabienie i przewlekły stres prowadzą do niedoborów witamin, zachwiania równowagi hormonalnej i nerwowej, wpływa to bezpośrednio na pracę gruczołów łojowych i prowadzi do ich rozregulowania - nadmiernej potliwości, łojotoku, zachwiania naturalnej bariery ochronnej.

źródło

Zapalenie mieszków może być powierzchowne(zanikające) lub głęboko osadzone u podstawy mieszka (nadwrażliwość mieszków, pojawiające się blizny)

Łagodne zapalenie mieszków, pozostawione samemu sobie, zanika samoistnie, a wysypka zwykle ustępuje bez blizn. Pacjenci mogą zauważyć małe wrzody w środku zmian (wyglądają podobnie jak zaskórniki zamknięte, ale nie posiadają żadnej treści wewnątrz). Powszechnie dotknięte obszary to pachy , broda , twarz, plecy, skóra głowy, uda i pachwiny. Zmiany w łagodnym zapaleniu mieszków pojawiają się i zanikają podczas kontaktu z substancja drażniącą, są także odpowiedzią na silne podrażnienie, często są mylone z ,,oczyszczaniem'' podczas stosowania kwasów, a tak naprawdę są reakcją toksyczną na podrażnienie chemiczne. Nie są to zmiany głębokie, a powierzchowne, często jest to czerwona, swędząca wysypka, lub drobne, gęsto usiane krosteczki z treścią ropną, którą łatwo jest uwolnić, a sam proces gojenia zmian jest bardzo szybki i często nie pozostawia blizn. Łagodne zapalenie mieszków włosowych pojawia się w czasie 72 godzin po kontakcie z czynnikiem drażniącym.

Głębokie zapalenie mieszków włosowych obejmuje zarówno nabytą i stałą nadwrażliwość mieszków włosowych oraz głębokie zmiany, osadzone u podstawy mieszka, które głęboko ropieją, tworzą zmiany naciekowe, pozostawiają blizny,a  także wywołują zaczerwienienie. Zapalenie nie zanika samoistnie, często nawraca, wywołuje rumień, swędząca wysypkę, głębokie, ropiejące zmiany. Syndromem głębokiego zapalenia jest także nabyta wrażliwość mieszków włosowych, które nie tolerują czynników drażniących i nasilają objawy, najczęściej jest to gliceryna, oleje naturalne i glikol propylenowy. Mieszki stają się nadreaktywne i zdarza się, że w zaawansowanym, nieleczonym farmakologicznie stadium, reagują stanem zapalnym na większość czynników atmosferycznych, chlorowaną wodę, kosmetyki pielęgnacyjne. Grudki tworzą się regularnie.

Powierzchowne zapalenie mieszków włosowych jest ograniczone do  postaci pęcherzyka, podczas gdy w głębokim zapaleniu mieszków włosowych, stan zapalny obejmuje nie tylko część mieszka zlokalizowanego na powierzchni skóry, lecz rozciąga się już od podstawy mieszka i obejmuje zdrową tkankę skórną. Głębokie mieszków włosowych może prowadzić do przewlekłych uszkodzeń skóry, a ostatecznie doprowadzić do bliznowacenia.

Zmiany towarzyszące zapaleniu mieszków włosowych 

Czerwone, podrażnione, swędzące mieszki. Zmiany są gęsto usiane, przypominają reakcję uczuleniową. Zmiany są drobne, zlokalizowane w miejscach, gdzie występują mieszki włosowe (na twarzy najczęściej na czole, bokach policzków, linii żuchwy) Nie są wypełnione treścią ropną. Często przypominają 'kaszkę', swędzą, pieką, wyglądają nieestetycznie pod makijażem.
Małe, ropne krostki. Krostki są specyficzne - płaskie, drobne, szybko się goją, znikają bez pozostawiania większych blizn. treść ropną bardzo łatwo jest usunąć, ponieważ zmiany nie ropieją u podstawy mieszka, a na powierzchni skóry. Może występować świąd.
Bolesne owrzodzenia, zmiany przypominają  pęcherzyki po oparzeniu, wypełnione są ropą i płynem surowiczym, towarzyszy im mocne zaczerwienienie.
Głęboko osadzone czyraki, głębokie ropnie. Zmiany u podstawy mieszka, rozwijają się jak zmiany naciekowe, towarzyszy im obrzęk i zaczerwienienie, nacieki i ropnie są trudne do usunięcia i pozostawiają blizny.

Rumień. Podrażnione mieszki wywołują zaczerwienienie skóry i swędzenie.

Zapalenie mieszków włosowych może być spowodowane przez infekcje (bakteryjne, wirusowe, grzybicze lub pasożytnicze ) lub mieć charakter niezakaźnych etiologii, najczęściej w wyniku urazu, zapalenia pęcherzykowego lub okluzji. Mimo że zapalenie mieszków włosowych i ich nadwrażliwość jest skłonnością nabytą, uważa się, że jest grupa osób predysponowanych - wtórne inhibitory receptora czynnika wzrostu naskórka są słabo poznane, wysunięto jednak  hipotezę, iż wysypka grudkowa występuje we wtórnym hamowaniu pęcherzykowego różnicowania naskórka , które ma ogromne znaczenie w podatności mieszków włosowych na wszelkie infekcje, mechaniczne urazy i powstanie nadwrażliwości. Grupą podatną są także osoby borykające się z trądzikiem, łojotokowym zapaleniem skóry i rogowaceniem okołomieszkowym, gdyż mieszki są poddawane działaniu drażniących substancji, są rozpulchniane i poszerzane przed gęste sebum, które jest produkowane w nadmiarze, często są mechanicznie podrażniane, a  także dochodzi do przerwania tkanki ciągłej. Chociaż częstość występowania nie jest znana, warunki, które sprawiają, że jesteśmy bardziej podatni na zapalenie mieszków, obejmuje częste golenie, immunosupresja preegzystująca dermatozy, długoterminowe stosowanie antybiotyków, okluzja (stosowanie za ciężkich, niedopasowanych kosmetyków) noszenie obcisłej odzieży i / lub opatrunków okluzyjnych, narażenie na wysokie temperatury i wysoką wilgotność powietrza, cukrzyca, otyłość. Zapalenie mieszków włosowych może występować u osób w każdym wieku.

Infekcyjne zapalenie mieszków włosowych

Ma najczęściej charakter bakteryjny lub grzybiczy, infekcyjne zapalenie może być wywołane także przez wirusy i roztocza. Do zapalenia dochodzi podczas uszkodzenia i nadmiernego drażnienia mieszków włosowych,  osłabionej odporności, uszkodzonej bariery ochronnej skóry. Infekcyjne zapalenie mieszków włosowych wymaga odpowiedniego leczenia i najczęściej wynika z nieprzestrzegania zasad higieny i stosowania silnych środków przeciwtrądzikowych, które drażnią mieszki.

Gronkowiec złocisty. Gronkowce to grupa bakterii gram-dodatnich ziarniaków, które dzielimy na  koagulazo-ujemne i koagulazo-dodatnie. Uważa się, iż gronkowce z grupy koagulazo-dodatniej są potencjalnie bardziej patogenne. Jednak wszystkie gronkowce mają potencjalne mechanizmy zjadliwości (wirulencja), enzymy proteolityczne i toksyny. Po raz pierwszy gronkowce zostały wykryte w materiale ropnym przez Pasteura w 1880 r., a wyosobnione zostały w czystej hodowli i bliżej opisane przez Rosenbacha w 1884 r. Gronkowce mają kulisty kształt i układają się w bardzo charakterystyczne, nieregularne kolonie, które przypominają grona - stąd nazwa gronkowce.

Staphylococcus są stale obecne w przedsionku nosa lub w gardle u około 20-30% wszystkich zdrowych ludzi (nosicielstwo stałe). U kolejnych 20-30% obserwuje się nosicielstwo okresowe. Gronkowce są stale obecne w naszym otoczeniu, dlatego zyskały miano 'wszędobylskich' u większości ludzi wytwarza się stan równowagi pomiędzy potencjalną zjadliwością bakterii, a odpornością organizmu, dlatego bakteria na zdrowej tkance i prawidłowo funkcjonującym organizmie jest nieszkodliwa. Niebezpieczna odmiana gronkowca złocistego występuje u prawie 10-60% populacji, chociaż nie należy do naturalnej flory bakteryjnej skóry u zdrowych osób. Tymczasem jest on obecny na zmienionych chorobowo rejonach u niemal wszystkich pacjentów z AZS, co więcej ilość gronkowca rośnie wraz z nasileniem choroby. Ciekawostką jest fakt, iż gronkowiec może rozprzestrzeniać się przez skórę, nawet nieuszkodzoną. Powstają wówczas trudno gojące się owrzodzenia. Problem pojawia się często wówczas, gdy mamy osłabioną odporność, jesteśmy po zabiegach operacyjnych, czy na naszej skórze doszło do przerwania ciągłości tkanek się np.  dotyczy to osób, które borykają się z trądzikiem zapalnym, ranami, które mogą łatwo ulec zakażeniu (dlatego m.in oczyszczanie manualne jest dla mnie zabiegiem kompletnie nieprofesjonalnym) Nosicielami gronkowca najczęściej jest personel szpitalny, dlatego należy zachować szczególną ostrożność będąc nawet w odwiedzinach chorego. Nawet w śniadaniowej telewizji zdążył wypowiedzieć się mikrobiolog  prof. dr n.med. Piotr Heczko, który zwrócił uwagę na oporne i bardzo trudne leczenie oraz powszechność problemu - średnio co 10 osoba wychodzi ze szpitala z zakażeniem, rzadko kto o tym wie, póki nie pojawią się negatywne dolegliwości.  

Wśród Staphylococcus sp. ponad 30 gatunków może być chorobotwórczych dla ludzi, przy czym najgroźniejszy jest bezsprzecznie S.aureus, odmiana złocista. Staphylococcus aureus jest Gram-dodatnim ziarniakiem o średnicy ok. 1 μm, nieco mniejszym od pozostałych grup gronkowców. Typową cechą dla gronkowca złocistego jest żółte zabarwienie kolonii na podłożach stałych, przy czym wytwarzanie barwnika zależy od składu podłoża, temperatury i światła (staphyloksantyna) Gronkowca złocistego kolonizującego na skórze bardzo łatwo jest rozpoznać, właśnie przez charakterystyczne złote łuski podczas bliznowacenia. 

Specyficzne zmiany, lokalizacja:  ropiejące, drobne, gęsto usiane zmiany, występują obok siebie, podczas bliznowacenia pozostawiają specyficzną, złotą łuskę

Pałeczki ropy błękitnej. Bakterie Pseudomonas aeruginosa, w tym Pseudomonas, są obecne na całym świecie w glebie i wodzie. Bakteriom sprzyjają obszary wilgotne, takie jak umywalki, toalety, nieodpowiednio chlorowane baseny i jacuzzi, czasami pałeczki ropy błękitnej są obecne w  okolicach pach i narządów płciowych u zdrowych ludzi.  Jest to jedna z najniebezpieczniejszych bakterii - jest odporna na powszechnie stosowane środki dezynfekujące, a także  często odporna na antybiotyki. Zdrowi ludzie mogą również rozwinąć łagodne choroby Pseudomonas aeruginosa, szczególnie po ekspozycji na działanie wody, gdzie mieszki zostają zmiękczone i stają się bardziej podatne na działanie bakterii - pojawia się swędząca wysypka w miejscu mieszków włosowych, zmiany mogą podbierać ropą. Zmiany zanikają same, należy jednak unikać kontaktu z mocno chlorowaną wodą, a także nie podrażniać i nie roznosić zmian. Pałeczki ropy błękitnej, w cięższych przypadkach skórnych, wywołują bolące owrzodzenia (niesztowica)

Specyficzne zmiany, lokalizacja: swędząca,ropiejąca wysypka

źródło

Bakterie gram-ujemne, zakażenia i przerost bakterii gram-ujemnych dotyczy głównie osób po długotrwałym leczeniu trądziku antybiotykami zewnętrznymi, są to głównie szczepy Klebisella ssp, Enterbacter ssp. Proteus ssp. Zmiany to ropnie, często są to bolące zmiany naciekowe, powstałe u podstawy mieszka. Towarzyszy im zaczerwienienie i obrzęk. Zmiany mogą powodować ogólny rumień, łuszczyć się, infekować otwarte rany, utrudniać gojenie, tworzyć duże strupy.

Grzybicze zapalenie mieszków włosowych jest mniej powszechne niż odmiany bakteryjne. Grzyby zwane dermatofitami powodują stan znany jako grzybica barbae, która wygląda i zachowuje się jak barber's itch zwana potocznie "swędzeniem fryzjera". Główną różnicą między grzybicą a barber's itch jest przyczyna problemu. Innym rodzajem jest zapalenie mieszków włosowych Malassezia, wywołane przez drożdże, które zwykle pojawia się na powierzchni klatki piersiowej, ramionach i plecach.  Z kolei Candida spp. i Trichophyton spp powszechnie występują u mężczyzn w okolicach brody, u osób z codziennym kontaktem z psami/bydłem i innymi zwierzętami, przypominają infekcję bakteryjną, ale krawędzie wyznaczające rumień i łuszczenia są ostre i jasno wyznaczone. Pityrosporum zapalenie mieszków włosowych (PF) jest zapalną chorobą skóry, która zazwyczaj objawia się świądem, pęcherzykowatymi grudkowo-ropnymi zmianami rozproszonymi na górnej części tułowia młodych dorosłych w średnim wieku. Po raz pierwszy grzybicze zapalenie mieszków opisano w 1969 roku  a później w 1973 roku, temat grzybicy skóry twarzy i ciała nie jest zbyt powszechny, częściej porusza się grzybicę rejonów intymnych, stóp i paznokci.

Grzybicze zapalenie mieszków włosowych jest głównie wywołane przerostem drożdżaków Malassezia, które są częścią mikroflory skóry, a nie gatunków egzogennych, może jednak w odpowiednich warunkach stać się czynnikiem patologicznym. Zmiany są przewlekłe, rumieniowe, swędzące. Zmiany te występują zazwyczaj na plecach i klatce piersiowej, a od czasu do czasu, na szyi, barkach, ramionach i twarzy. Grzybicze zapalenie skóry jest trudniejsze i oporniejsze w leczeniu niż bakteryjne - często nawraca, problem się nasila, wymaga ciągłego przestrzegania podstawowych zasad higieny i unikania kontaktu z czynnikami, które wpływają na przerost drożdżaków (wysoka wilgotność, akcesoria łapiące wilgoć)

Rozpoznanie Pityrosporum jest oparte na klinicznym podejrzeniu zmian: klasycznie występującym świądzie, wzorcu występowania zmian na plecach (górna cześć pleców), klatce piersiowej, ramionach, a czasami na szyi. Rzadko są one obecne na twarzy.

źródło

Drożdżaki Malassezia ssp. Organizmy Malassezia można znaleźć na skórze u 75-98% zdrowych ludzi. Organizmy te są częścią normalnej flory skóry wielu ludzi, którzy nie mają objawów zapalenia mieszków włosowych lub innej choroby. Kolonizacja przez M. furfur rozpoczyna się wkrótce po urodzeniu, a obecność drożdży występuje i zwiększa się w późnym okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości, pokrywając się ze wzrastającą aktywnością gruczołów łojowych i stężenia lipidów w skórze.

Przyczyny Malassezia mieszków włosowych nie są w pełni zrozumiałe, z pewnością szczególnym niebezpieczeństwem objęte są osoby na skraju dojrzewania i dorosłości (16-25 lat), osoby walczące z  trądzikiem zapalnym oraz z uszkodzoną barierą naskórkową. Duże znaczenie ma także klimat, ludzie żyjący w ciepłym i wilgotnym klimacie mają wyższą częstość występowania grzybiczego zapalenie mieszków włosowych, w naszym środkowoeuropejskim klimacie zmiany nasilają się jesienią i wiosną, natomiast łagodnieją w suchych porach roku. Drożdżaki Malassezia są klasyfikowane jako grzybice powierzchowne, które z definicji nie atakują zrogowaciałego naskórka i zdrowej tkanki obok mieszków włosowych. Możliwe jest jednak głębokie zakażenie, jeśli osoba jest podatna na infekcje i dodatkowo zmaga się z infekcją grzybiczą wewnątrzustrojową.

Zatykanie pęcherzyków mieszków włosowych następuje poprzez nadmierny wzrost drożdży, które rozwijają się w środowisku wilgotnym (łój jest doskonałą pożywką dla drożdży) Uważa się, że przetrwanie drożdżaków Malassezia w mieszkach włosowych wymaga wolnych kwasów tłuszczowych, dlatego często do ich przerostu dochodzi o osób z nadmiernym łojotokiem, tłustą skórą, trądzikiem. Zazwyczaj występują w warstwie rogowej naskórka w obszarach o podwyższonej aktywności gruczołów łojowych. Drożdże ulegają hydrolizie triglicerydów do wolnych kwasów tłuszczowych, wynikiem tego jest odpowiedź komórkowa prowadząca do stanu zapalnego.

Chociaż często przerost Malassezia wiąże się z trądzikiem pospolitym, rzadko kiedy lekarze proponują wykonanie posiewu i antybiogramu. Często grzybicze zapalenie skory zostaje zdiagnozowane po długim leczeniu trądziku bakteryjnego, które okazuje się bezskuteczne i jedynie w szerszej perspektywie czasowej - nasilało objawy lub doprowadziło do zakażenia grzybiczego. Wykwity ropne wywołane przez drożdżaki mogą być związane ze stanami zmiany flory bakteryjnej, takich jak immunosupresja i stosowanie antybiotyków, czy też długotrwałe leczenia preparatami przeciwbakteryjnymi na trądzik. Najczęstszym objawem są jednokształtne grudki i krosty na klatce piersiowej, plecach, ramionach i twarzy. Doustne leki przeciwgrzybicze są najbardziej skutecznym leczeniem i doprowadzają do szybkiej poprawy. Często skojarzenie z trądziku pospolitego może wymagać kombinacji obu leków przeciwgrzybiczych oraz leków na trądzik (trądzik służy przerostowi Malassezia, z powodu skóry tłustej, uszkodzonej i podatnej na infekcje)

Malassezia zapalenie mieszków włosowych może utrzymywać się przez wiele lat, często jest błędnie definiowane i leczone jako trądzik pospolity. Należy zapamiętać, że zmiany trądzikowe nie swędzą, nieprzyjemne uczucie mogą powodować drażniące, stosowane substancje lub przerost drożdżaków. Rozpoznanie Malassezia mieszków włosowych może być kliniczne, gdy osoba przedstawia się z jednokształtnym trądzikiem zapalnym (zmiany trądzikowe są nierównomierne  różnej wielkości), trądzik jak umiejscowiony głównie w rejonie klatki piersiowej i górnej części pleców. Pomocne jest także obejrzenie skóry w powiększeniu i wykonanie posiewu. Leczenie musi poradzić sobie zarówno z przerostem drożdży i czynników predysponujących, poza tym stan będzie się powtarzać. Malassezia mieszków włosowych ma tendencję do nawrotów.
Specyficzne zmiany, lokalizacja:  specyficzny zapach, małe, ropne lub niezapalne, zaczerwienione zmiany, wykwity są bardzo swędzące, występują głównie na dekolcie, górnej części pleców, szyi, linii żuchwy, z czasem mogą rozprzestrzenić się na twarz, wywołują rumień, mogą się łuszczyć i brązowieć pod wpływem światła

źródło

Candida albicans. Najczęstszym miejscem zakażenia Candida są fałdy skórne, lub obszary, które pozostają wilgotne i ciepłe przez cały czas. Obszary te obejmują pachwiny pachami , obszar poniżej piersi, kark. Podczas zakażenia candida albicans, otaczająca skóra staje się czerwona, pojawia się stan zapalny, towarzyszy temu także świąd skóry.Gdy infekcja pozostaje przez długi czas, może zniszczyć mieszki włosowe, co prowadzi m.in do utraty włosów z tego obszaru. Często, gdy Candida mieszków włosowych znajduje się na większej powierzchni,mogą pojawić się objawy ogólnoustrojowe, takie jak:  gorączka, złe samopoczucie, zakażenia żołądka.

Krostkowe zakażenie mieszków włosowych spowodowane przez Candida albicans jest rzadkim schorzeniem, najczęściej zgłaszane jest u osób uzależnionych od heroiny. Candida mieszków włosowych objawia się krostami (pęcherzyki zawierające ropę) oraz guzkami (ograniczona głębokość domniemanych stałych zmian większych niż 1 cm) we włosach. Krostkowe zapalenie mieszków włosowych polega na kandydemii lub inwazyjnej kandydozy, jest to stan, który występuje, gdy gatunek Candida dostają się do krwi powodując zakażenie krwi, a następnie rozprzestrzenia się na cały organizm - nie jest wiec możliwe zakażenie dotykowe lub za pomocą ostrych przedmiotów, które mogłyby spowodować uszkodzenie tkanki. Grzybicze zapalenie  mieszków włosowych Candida pojawia się sporadycznie u zdrowych osób.

Specyficzne zmiany, lokalizacja:  specyficzny zapach, małe, ropne lub niezapalne, zaczerwienione zmiany, świąd, występują głównie na karku, poniżej piersi, pachwinach, z czasem mogą rozprzestrzenić się na twarz, wywołują rumień, występują głównie u uzależnionych od heroin, rzadziej u zdrowych ludzi

Leczenie/wrażliwość szczepów: Leczenie polega na doustnym przyjmowaniu itrakonazolu  (200 mg / dzień), według częstotliwości ustalonej przez lekarza specjalistę.

Trichophyton spp. Jedne z najczęściej izolowanych drożdżaków w infekcjach paznokci człowieka, głównie gatunek Trichophyton rubrum. Gatunek ten jest dobrze znany z infekcji na bezwłosych partiach skóry, choć zdarzają się i wyjątki, rubrum wytwarza zmiany rumieniowe (zaczerwienienie i zapalenie skóry), łuszczące się, okrągłe i swędzące zmiany skórne, a także deformacje na paznokciach - odbarwienia, pogrubienia, łamanie, i utrata paznokci. Drożdżaki z grupy Trichophyton rzadko kiedy powodują zapalenie torebek mieszków włosowych.

Specyficzne zmiany, lokalizacja: zmiany rumieniowe (zaczerwienienie i zapalenie skóry), łuszczące się, okrągłe i swędzące zmiany skórne

Wirusowe (opryszczkowe) zapalenie mieszków włosowych powstaje po przeniesieniu wirusów opryszczki pospolitej HSV na zdrowe tkanki, najczęściej występuje u mężczyzn, którzy golą twarz w pobliżu ustnych opryszczkowych zmian i roznoszą je, mechanicznie uszkadzając mieszki podczas golenia. Ten rodzaj  zapalenia mieszków włosowych może być powodowany przez wirusa opryszczki lub mięczak zakaźny (stan skóry spowodowany przez infekcje wirusem ospy).

Obraz kliniczny zapalenia mieszków włosowych spowodowane przez wirusa opryszczki zwykłej (HSV) objawia się jako skupione pęcherzyki wypełnione wodą i osoczem u rumieniowej, zaczerwionej podstawy (tkanki skórnej). Formy krostkowe po krótkim czasie stają się owrzodzeniami (zmiany przypominają pęcherze spowodowane poparzeniem) i ostatecznie - skorupę. Pęcherze są zazwyczaj bolesne i powodują obrzęk, swędzenie i pieczenie oraz ból przy dotknięciu zmian. Zakażenia tego typu dotukają głównie osoby z wielokrotnymi  zakażeniami wirusem HSV. 

Leczenie/wrażliwość szczepów:  Opryszczkowe zapalenie mieszków włosowych reaguje na walacyklowir, famcyklowir lub acyklowir.

Istnieją również doniesienia o zapaleniu mieszków włosowych powodowane przez infekcję półpaśca, znamienne są bolesne pęcherze, które niszczą mieszki włosowe poprzez bliznowacenie.

Odnotowano także przypadki zapalenia mieszków wywołanych przez mięczaka zakaźnego (uważany za znak immunosupresji u niektórych osób), który jest ograniczony do skóry i błon śluzowych. Transmisja zakażenia wymaga bezpośredniego kontaktu z zainfekowanym, początek choroby jest stopniowy. Początkowo zakażenie objawia się grupą maleńkich grudek w jednym lub dwóch obszarach, poszczególne zmiany są dyskretne, gładkie i  cieliste, następnie obierają formę ropną.

Roztocza. Inną przyczyną infekcyjnego zapalenia mieszków są roztocza, w szczególności typ Demodex folliculorum, który zazwyczaj występuje w mieszkach włosowych u wszystkich zdrowych dorosłych. W normalnych warunkach istnieje na naszym ciele i nie jest szkodliwy oraz nie powoduje dermatoz skórnych. Jednak mogą one być obecne w dużych ilościach na powierzchni skóry u osób z poważnie osłabionym układem odpornościowym. Ten typ roztocza skóry może być teoretycznie czynnikiem przyczyniającym się do trądziku różowatego.

źródło

Demodex są saprofitycznymi roztoczami u ludzi, powszechnie występującymi w łoju ludzkim, są częstym patogenem i czynnikiem w występowaniu chorób skórnych, chociaż nie ma zbyt wielu badań, które jasno wyjaśniałyby patogenne działanie roztoczy. O zakażeniu Demodex nie wiadomo zbyt wiele, często zakażenie roztoczami zostaje jednoznacznie rozstrzygnięte za pomocą kuracji leczniczej, są szczególnie wrażliwe na metronidazol. Zmiany są typowe dla trądziku pospolitego i różowatego - rumień, zmiany nie swędzą, mogą być różnych rozmiarów, zarówno ropnie są powierzchowne, jak i głębokie, a także są rozsiane na skórze - nie występują w jednym miejscu. Rzadko kiedy udaje się wskazać roztocze jako przyczyna trądziku, ponieważ występują naturalnie na powierzchni skóry, a zmiany przez nie wywoływane nie są specyficzne.

Specyficzne zmiany, lokalizacja:  Zmiany są typowe dla trądziku pospolitego i różowatego - rumień, zmiany nie swędzą, mogą być różnych rozmiarów, zarówno ropnie są powierzchowne, jak i głębokie, a także są rozsiane na skórze - nie występują w jednym miejscu.
Leczenie: metronidazol

Jak odróżnić infekcyjne zapalenie mieszków włosowych od trądziku?

• zmiany są specyficzne, są podobnej wielkości, występują głównie w obrębie mieszków
• zmiany występują grupowo
• infekcje mogą bardzo swędzieć, powodować zaczerwienienie, podrażnienie
• trądzik jest oporny na leczenie dermatologiczne
• ulega poprawie po zastosowaniu antybiotyków i środków przeciwgrzybiczych
• dotyczy tych, których wysypuje ,,po wszystkim''

Zapalenie mieszków na tle reakcji odpornościowej organizmu

Eozynofilowe zapalenie mieszków włosowych ma inną etiologię od pozostałych zapaleń mieszków włosowych (nie wynika z podrażnienia miejscowego) i uważa się, że występuje jako wynik procesu autoimmunologicznego skierowanego przeciwko gruczołom łojowym lub na jakiś składnik łoju. Rozpoznanie EPF jest trudne z powodu zmian, ponieważ często naśladuje inne choroby skórne, takich jak trądzik i grzybice skórne. Wyróżnia się dwa typy eozynofilowego zapalenie mieszków:  intensywnie swędząca wysypka związana z zakażeniem HIV i rzadką choroba autoimmunologiczna, występującą najczęściej u rasy azjatyckiej)
Leczenie: Eozynofilowe zapalenie mieszków włosowych (choroba Ofuji) nie reaguje na antybiotyki systemowe. Leczeniem pierwszego rzutu jest indometacyna (50 mg / dobę). Inne terapie obejmują fototerapię UVB, minocyklinę lub dapson.

źródło

Figówka

Figówka jest zapaleniem mieszków włosowych. Często dotyka obszarów zarostu, chociaż czasami występuje tylko wokół głowy. Objawy obejmują występowanie wykwitów skórnych wypełnionych ropą. Zaburzenie dotyczy częściej mężczyzn. Zazwyczaj figówka zaczyna się wykwitów skórnych, małych i czerwonawej barwy, które pojawiają się wokół mieszków włosowych, może pojawić się dodatkowo podrażnienie. Zmiany występują grupami, krostki są na ogół powierzchowne, wypełnione ropą, często zaczerwienione.

Figówka staje się chorobą przewlekłą, gdy stopniowo obejmuje nowe mieszki, aż cały region zarostu staje się stanem zapalnym,co ważne, figówka nigdy nie rozciąga się na nieowłosioną części twarzy. Choroba ta może powodować osłabienie mieszków włosowych. Problem często nawraca. Ciężka postać figówki może powodować blizny, a znaczne uszkodzenie torebek mieszków może prowadzić do utraty włosów. Mieszki najczęściej są infekowane przez gronkowca złocistego i p.acnes, figówka ma charakter ropowiczy.

Figówka barbae lub grzybica fryzjera, powstaje na górnej wardze, brodzie i wokół szczęki. Jest to zwykle spowodowane przez bakterie Staphylococcus. Zakażenie może pochodzić z bakterii, przebywających wewnątrz nosa człowieka, lub z niehigienicznych akcesoriów do golenia. Często zdarza się, że bakterie, które wywołują stan zapalny w mieszkach włosowych są rozrzucone po goleniu.

Specyficzne zmiany, lokalizacja: gęsto usiane zmiany ropne, występują tylko w okolicach zarostu i włosów

Hot tub mieszków włosowych

Dotyczy osób intensywnie korzystających z jacuzzi i łaźni parowych, gdzie szczepy Pseudomonas spp drastycznie wzrastają i staja się aktywne gdzie jest dużo chloru. U niektórych ludzi zapalenie mieszków włosowych rozwija się nawet po ekspozycji na słabo chlorowanej wannie z hydromasażem lub jacuzzi. Hot tub skóry jest wywołany przez bakterię Pseudomonas aeruginosa. Może zacząć się w każdej chwili od 6 godzin do 5 dni po ekspozycji (najczęściej są to publiczne, wilgotne baseny, łazienki, sauny). Obszary skóry objęte kostiumie kąpielowym, takich jak tułów i pośladki, są najczęstszymi witryn. Zdarza się, że łagodne zapalenie mieszków rozwija się w miejscach narażonych na działanie wilgoci i tarcia.

Nieinfekcyjne zapalenie mieszków włosowych: podrażnienia fizyczne i chemiczne

Podrażnienia mieszków, mimo pojawiającego się stanu zapalnego, nie są zakażeniem infekcyjnym, choć w bardzo szybki sposób może do niego dojść. Nadmierne podrażnienie ścianek mieszków, agresywne substancje w kosmetykach pielęgnacyjnych, ziarniste peelingi i ostre włosie szczotek i pędzli prowadzi do nadwrażliwości mieszków i powstania stanu zapalnego. Zmiany są powierzchowne i ustępują bez pozostawiania blizn. Może im towarzyszyć lekkie łuszczenie i zaczerwienienie.

Specyficzne zmiany, lokalizacja:  drobne, powierzchowne stany zapalne, w miejscach największego podrażnienia

źródło,źródło,źródło

Pseudo-zapalenie mieszków włosowych 

Czasami sztywne, kręcone włosy zwijają się w obszarze brody (lub okolic intymnych) i ponownie wrastają skórę (wrastające włosy po goleniu), powodując lekkie podrażnienie i stan zapalny. Jednakże, wówczas nie ma rzeczywistej infekcji. Ten rodzaj zapalenia mieszków włosowych nazywa się barbae pseudofolliculitis, występuje u osób, które mają grube, sztywne włosy, a na skutek nadmiernego rogowacenia skóry, nieodpowiedniej depilacji (dotyczy głównie wyrywania włosów, goleniem pod włos) włos nie może przedostać się przez naskórek i drażniąc ścianki mieszka włosowego wywołuje stan zapalny.

Specyficzne zmiany: lokalizacja: ropne zmiany z wrastającymi włosami, które można łatwo usunąć

Podstawowe zasady pielęgnacyjne podczas zapalenia mieszków włosowych

Odstawienie drażniącego czynnika
Zapalenie mieszków jest reakcją na podrażnienie,konieczne jest więc ograniczenie kontaktu ze wszystkimi czynnikami zewnętrznymi - zarówno chemicznymi,  jak i fizycznymi. Podczas leczenia zapalenia, nie można stosować żadnych środków, które drażnią torebki mieszkowe (kwasy, glikole, zwłaszcza propylenowy, rozcieńczony alkohol, triglicerydy, gliceryna), powodują nadmierną potliwość (substancje ropopochodne, naturalne oleje, nieprzewiewne tkaniny) a także mechanicznie podrażniają mieszki (gąbki, ściereczki, mechaniczne szczoteczki, akcesoria do golenia).

Dlaczego glikole i gliceryna są znacznie gorzej tolerowane przez osoby z podatnością na trądzik niż alkohol w wysokim stężeniu? Alkohol w wysokim stężeniu, natychmiast odparowuje z powierzchni skóry, nie ma on działania wysuszającego, tory ulegają zmianie, gdy alkohol jest rozcieńczany - wówczas jest gęstość wzrasta, nie odparowuje tak łatwo, drażni mieszki i odwadnia naskórek przez długi kontakt ze skórą. Gliceryna i glikol propylenowy są cięższe od wody, nie odparowują dobrze, przez lekko oleistą i lepką formę. Są tak drażniące, ponieważ przez długi czas drażnią torebki mieszkowe, powodując często swędzenie i zaczerwienienie, mieszki bardzo szybko reagują stanem zapalnym.

W początkowym stadium unikaj chlorowanej wody, oczyszczaj skórę za pomocą wody nisko zmineralizowanej, przegotowanej
Woda nisko zmineralizowana (deszczówka, źródlana) jest łagodna dla skóry, ma naturalne pH, nie zawiera drażniącego chloru, który może nasilać zapalenie mieszków. Jeśli nie masz dostępu do czystej wody, warto przegotować wodę, aby zminimalizować ryzyko podrażnienia i choć trochę obniżyć jej twardość.

Unikaj stosowania akcesoriów, które są siedliskiem bakterii
Są to akcesoria, które długo schną, są trudne w czyszczeniu lub mechanicznie podrażniają naskórek. Największym siedliskiem bakterii są gąbki, ścierki i ręczniki z długo schnącego tworzywa (grube sploty), włosie naturalne lub sztuczne. Najbardziej higieniczne akcesoria są wykonane z hypoalergicznego silikonu, który szybko schnie i zapobiega namnażaniu się bakterii, jest także łatwy w dezynfekcji. Do zmywania okładów, zamiast gąbek - chusty kosmetyczne jednorazowego użytku.
CZYTAJ WIĘCEJ> Delikatna, silikonowa szczoteczka do oczyszczania skóry za grosze

Włącz środki antyhistaminowe i przeciwzapalne 
Niezwykle ważne jest hamowanie stanu zapalnego, dzięki temu zmiany będą goić się szybciej, jest mniejsze prawdopodobieństwo wystąpienia blizn, a ryzyko nawrotu i rozpowszechnienia się zmian - maleje.
Lipa drobnolistna. Kwiaty lipy znajdują zastosowanie z uwagi na cenne właściwości przeciwzapalne i łagodzące podrażnienia. Odświeża i nawilża, sprzyja gojeniu wyprysków, łagodzi swędzenie i pieczenie, regeneruje podrażnioną skórę. Wpływa także korzystnie na stan skóry naczynkowej, zmniejszając  przekrwienie skóry i zaczerwienienie
Kwas glicyrynyzowy (ekstrakt z lukrecji gładkiej) i beta-glukan (ekstrakt z owsa) działają silnie przeciwzapalnie, rozjaśniają przebarwienia i przyspieszają gojenie. Dodatkowo ekstrakty przygaszają rumień, zmiany atopowe i o podłożu alergicznym. Posiadają także walory nawilżające i zmiękczające naskórek.
Witamina B3 (niacynamid)  ma silne właściwości przeciwzapalne, rozjaśniające i regenerujące. Ponadto gasi rumień. Jeden z obowiązkowych składników dla osób borykających się nie tylko z trądzikiem, ale i wrażliwą skórą. Należy pamiętać, by pH preparatu było zawsze na bezpiecznym poziomie (5-7),im bardziej kwaśne pH, tym większe ryzyko, iż witamina B3 przekształci się do drażniącej formy kwasu nikotynowego.
D-panthenol (witamina B5) słynie z właściwości nawilżających, łagodzących i kojących
Cynk świetnie koi i łagodzi skórę,a  także przyspiesza procesy regeneracyjne.

Beztłuszczowe formuły / unikaj przeciążania skóry emolientami, daj oddychać skórze
Nadmierna okluzja, tkaniny, które blokują wędrówkę tlenu, wzmagają łojotok i nadmierną potliwość. Mieszki przez brak dostępu do świeżego powietrza i możliwości odparowania potu, zaczynają wydzielać szkodliwe toksyny, a pot i nadmiar sebum, stają się prawdziwą pożywką dla bakterii. Aby Twoja skóra była zdrowa, nie możesz jej ,,zaklejać'' i obciążać, cyrkulacja powietrza jest niezbędna w prawidłowej pracy gruczołów łojowych.
CZYTAJ WIĘCEJ> O pielęgnacji z ograniczeniem emolientów do minimum 

Ograniczaj nadmierny łojotok
Nadmierne wydzielanie łoju, rozregulowuje pracę gruczołów łojowych - dochodzi do błyszczenia skóry twarzy, zapychania torebek mieszków włosowych, rozrostu patogennej flory bakteryjnej. Bardzo tłusta skóra jest schorzeniem patologicznym i kwalifikuje się do leczenia hormonalnego lub doustnego izotretinoiną. Często nadmierny łojotok jest także stymulowany przez niedobór ważnych witamin z grupy B, cynku, lub nadmierny, szkodliwy stres i dietę bogatą w węglowodany proste.
Stymulacja hormonalna. Pod wpływem zmian hormonalnych (nadmiernej stymulacji hormonalnej) dochodzi do nadmiernego pobudzenia czynności gruczołów łojowych, co owocuje nadmiernym łojotokiem, tłustą cerą, pojawieniem się trądziku. W niektórych przypadkach leczenie hormonalne jest niezbędne, wymaga kompletu badań lekarskich i wizyty u specjalisty. Jeśli problem jest szczególnie dotkliwy warto wykonać badania testosteronu (wolnego i całkowitego), DHEAS lub DHEA, androstendion, SHBG, 17-OHP, LH/FSH, prolaktynę oraz poziom insuliny i test obciążenia glukozą. W przypadku PCOS konieczne jest dodatkowo wykonanie USG jajników.
Izotretinoina jest retinoidem pierwszej generacji, aczkolwiek ma słabszy potencjał drażniący niż tretinoina, a także działa lepiej w hamowaniu nadmiernego łojotoku. Kuracje izotretinoiną wewnętrznie są polecane nie tylko w przypadku leczenia trądziku cystowego i ropowiczego, ale także nadmiernego łojotoku i łojotokowego zapalenia skóry. Izotretinoina stosowana zewnętrznie hamuje łojotok, zmniejsza ujścia gruczołów łojowych i zapobiega ich rozpulchnieniu oraz hamuje stan zapalny.
Cynk. Ostatnie badania wykazały, że cynk umożliwia apoptozę, gdy zostaje ona opóźniona, dochodzi do zatykania porów (mieszki włosowe stają się niedrożne). Dodatkowo, niedobór cynku stymuluje nadmierny łojotok. Uzupełnienie diety w ten cenny składnik działa przeciwzapalnie, regulująco na gruczoły łojowe, a  także antyoksydacyjnie i wzmacniająco (zwiększa odporność na infekcje).
Witaminy z grupy B. Osoby borykające się z nadmiernym łojotokiem, często mają niedobory witaminy B2 i B6.  Witaminy B są kluczowe w utrzymaniu zdrowej skóry, gdyż uzupełniają się nawzajem - wspólnie wpływają na poziom nawilżenia naskórka, procesy regeneracyjne,z apobiegają infekcjom mieszków włosowych. Dodatkowo ryboflawina blokuje 5 alfa reduktazę (witamina B2), wspólnie z witaminą B6 i biotyną hamują nadmierny łojotok i ograniczają ilość stanów zapalnych.
Kwasy tłuszczowe Omega -3 mają silne działanie przeciwzapalne, są niezbędne w prawidłowej produkcji hormonów. Wpływają bezpośrednio na elastyczność i stopień nawilżenia naskórka, hamując nadmierny łojotok.  
Dieta nisko węglowodanowa. Węglowodany proste powodują skoki insulinowe, nadwyrężają trzustkę, prowadzą do stłuszczenia wątroby, sprzyjają powstawaniu drożdżycy. Dzięki ograniczeniu szybko trawiących się, powodujących szybki wzrost insuliny węgli prostych, poziom insuliny jest na takim samym poziomie, nie jest zagrożeniem dla zdrowia, nie stymuluje układu hormonalnego i w konsekwencji ogranicza nadmierny łojotok. Insulina bierze udział w przemianach białek, węglowodanów a także lipidów, a jej podwyższony poziom stymuluje podziały sebocytów.
Wierzbownica drobnokwiatowa. Hamuje rozrost niekorzystnej flory bakteryjnej na powierzchni skóry, działa wyraźnie antyoksydacyjnie i przeciwzapalnie, ogranicza utlenianie lipidów oraz wykazuje aktywność przeciw grzybom i drożdżakom. Wzmacnia odporność skóry. Zapobiega nadmiernemu łojotokowi, tym samym ogranicza podatność na infekcje mieszków włosowych i stany zapalne.
CZYTAJ WIĘCEJ > O wierzbownicy drobnokwiatowej
Palma sabalowa  hamuje aktywność 5-alfa reduktazy obu typów, silnie ogranicza nadmierny łojotok, zapobiegając namnażaniu się bakterii.
Oczar wirginijski ogranicza odczuwalnie wydzielanie łoju, normalizujące skórę, ściąga pory, a także zapobiega powstawaniu rumienia.  Cenne właściwości oczaru odkryli już setki lat temu Indianie Północno-Amerykańscy, wykorzystując napar z liści oczaru do leczenia trudno gojących się ran, zadrapań i owrzodzeń. Działa antybakteryjnie i reguluje pracę gruczołów łojowych, zapobiegając rozrostowi bakterii. Zapobiega także poszerzaniu i otwieraniu się torebek mieszków włosowych.

Unikaj otarć, otwartych ran, nie wyciskaj i nie drap zmian!
Wszelkie otwarte rany, rozdrapywanie i wyduszanie zmian zwiększa ryzyko zakażenia, pogarsza stan skóry, utrudnia gojenie, może prowadzić do infekcyjnego zakażenia mieszków włosowych. wyciskanie zmian ma jedynie negatywne skutki - prowadzi do blizn, przebarwień, uszkadza mieszki włosowe, może prowadzić do zakażenia ogólnoustrojowego.

Wysoka higiena i regularna dezynfekcja
Przestrzeganie higieny, regularna dezynfekcja akcesoriów i przyrządów, których używasz codziennie, jest punktem zwrotnym w leczeniu i zapobieganiu zapalenia mieszków włosowych. Używanie brudnych pędzli, telefonów, myszki, klawiatury, zakażanie nieoczyszczonymi dłońmi kosmetyków płynnych, a także kontakt bakterii ze zmianami ropnymi lub ranami otwartymi jest naprawdę niebezpieczny. Ludzkie dłonie są największym siedliskiem i nośnikiem bakterii, aby zachować zdrowie skóry, pamiętaj, by regularnie oczyszczać i dezynfekować nie tylko ręce, ale także akcesoria. Jeśli są to przyrządy z włosiem, mają gąbczastą strukturę lub są trudne w czyszczeniu, należy je dezynfekować i codziennie oczyszczać za pomocą alkoholu, pozostawiając do całkowitego wyschnięcia. Unikaj kontaktu zakażonej skóry z ręcznikami - oczyszczaj skórę za pomocą jednorazowych, higienicznych ręczników papierowych lub chusteczek higienicznych.

CZYTAJ WIĘCEJ > O izopropanolu, dezynfekcji, oczyszczaniu akcesoriów codziennego użytku
ZOBACZ WIĘCEJ > Technika oczyszczania rąk (schemat Ayliffe'a)

Nie naruszaj naturalnej bariery ochronnej
Uszkodzenia naturalnej ochrony skóry, sprzyjają rozrostom szkodliwej flory, naturalne szczepy stają się zagrożeniem dla skóry, zmniejsza się także tolerancja substancji drażniących oraz na czynniki zewnętrzne: wiatr, mróz, promieniowanie słoneczne. Aby temu zapobiec, oczyszczaj skórę łagodnie, unikaj mocno kwaśnych i zasadowych roztworów, zapobiegaj podrażnieniom i skrajnym odwodnieniom. Wybieraj produkty, które są przez ciebie dobrze tolerowane, najlepiej o lekko kwaśnym pH (5.5) w kierunku neutralnego (7). Pamiętaj o regularnej dezynfekcji, ale nadmiernie nie sterylizuj skóry - może to zaburzyć naturalną ochronę.
CZYTAJ WIĘCEJ > O podstawach dobrej, przemyślanej pielęgnacji

Stosuj naturalne substancje o działaniu antybiotycznym
Naturalne działanie antybiotyczne zapobiega powstaniu patologii i namnażaniu się bakterii i grzybów, a także nie niszczy naturalnej flory bakteryjnej,a wzmacnia ją. Nie tworzy i nie sprzyja powstawaniu szczepów opornych na leczenie. Większość środków o naturalnym działaniu oprócz silnego działania antybakteryjnego i przeciwgrzybiczego, reguluje pracę gruczołów łojowych, wygładza naskórek i nie powoduje odwodnienia.

Naturalny olejek z drzewa herbacianego i manuka mają bardzo silne właściwości bakteriobójcze, grzybobójcze i wirusobójcze. Ograniczają łojotok, zapobiega pojawianiu się stanów zapalnych, odczuwalnie przyspieszają gojenie. Normalizują pracę gruczołów łojowych, zapobiegają zaleganiu łoju w torebkach mieszków włosowych, przy tak silnym działaniu antybiotycznym, nie naruszają flory bakteryjnej, a wzmacniają ją.  Warto używać ich razem, zapewniając sobie ochronę przed powstaniem niebezpiecznych opornych szczepów. 

Trikenol jest standaryzowanym kompleksem, zawierającym trzy silne substancje o naturalnym działaniu antybiotycznym: koncentrat manuka, ekstrakt z kory wierzby oraz kwas salicylowy. Środek działa silnie antybakteryjnie, przeciwgrzybiczo, leczy stany zapalne i zapobiega ich powstawaniu. Hamuje rozwój szkodliwych patogenów, bez uszkadzania naturalnej flory bakteryjnej.

Jeżówka purpurowa najbardziej znana jest jako środek na wzmocnienie odporności i przeziębienie. Ma bardzo pozytywny wpływ na skórę trądzikową i wyjałowioną przez stosowanie antybiotyku - działa przeciwzapalnie, antybakteryjnie i przeciwgrzybiczo, nie niszczy flory bakteryjnej, dodatkowo wykazuje właściwości nawilżające, ochronne i regenerujące. Zapobiega powstawaniu stanów zapalnych, dodatkowo, działa antyoksydacyjnie, wygładza skórę i opóźnia procesy starzenia.

Srebro koloidalne ma silne działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe. Wzmacnia skórę. Nie ma także działań ubocznych i nie reaguje z lekami. Srebro zabija nawet te bakterie, które są odporne na działanie antybiotyków.Działanie srebra koloidalnego jest wolniejsze od alkoholu czy utleniaczy (badania wykazały iż niszczy szkodliwe drobnoustroje w ciągu 5-6 minut) jednak wyróżnia się skutecznym, długotrwałym i aktywnym działaniem na wiele szczepów bakterii, gdyż nie jest przez nie pochłaniane. Wspomaga ochronę naskórka, nie wyjaławia skóry, silnie hamuje stan zapalny, zabija ponad 650 szczepów bakterii, dlatego nazywane jest naturalnym antybiotykiem. 

Brzoza biała jest jedną z ważniejszych roślin leczniczych, to najbardziej rozpowszechnione drzewo w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Swój kolor zawdzięcza betulinie, która ma unikalne właściwości zdrowotne. Badania wykazały, że betulina i kwas betulinowy posiadają silnie właściwości przeciwutleniające,immunostymulujące, przeciwzapalne. Zbadano, że betulina działa przeciwwirusowo w przypadku następujących wirusów: opryszczki (HSV-1 i HSV-2), ECHO 6  (wywołujących m.in.: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zakażenie górnych dróg oddechowych, biegunki), grypy FPV. Trwają badania nad działaniem antywirusowym betuliny i jej pochodnych na komórkach brodawczaka (wirus HPV, który może wywołać raka szyjki macicy i krtani). Kwas betulinowy jest obecnie szczegółowo badany pod kątem silnego działania przeciwwirusowego w kierunku HIV. Pozytywne rezultaty otrzymano również w testach przeciwko wirusom: EMCV (wywołującego m.in.: zapalenie mózgu i mięśnia sercowego), zapalenia wątroby typu A i C, VSV (odpowiedzialnego za pęcherzykowate zapalenie jamy ustnej) . Kwas betulinowy i lupeol wykazują działanie przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne w stosunku do następujących szczepów: Sporothrix schenckii, Microsporum canis, Aspergillus fumigatus, Candida albicans, Cryptococcus neoformans, Candida guilliermondi, Candida spicata .Kwas oleanolowy i betulinowy hamują rozwój takich szczepów bakterii, jak: Escherichia coli, Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis, Enterococcus faecium, Pseudomonas aeruginosa, Mycobacterium tuberculosi. Czysta betulina wykazuje również działanie przeciwgrzybicze w kierunku Fusarium oxysporum. Dodatkowo udowodniono, że kwas betulinowy ma działanie antymalaryczn. Zapobiega namnażaniu bakterii i grzybów oraz zapewnia równowagę flory bakteryjnej. Dodatkowo wzmacnia organizm i poprawia wchłanianie substancji aktywnych (w tym minerałów i witamin). Zawiesinę z betuliny oraz polskie kosmetyki z tą substancją czynną oferuje Sylveco, stamtąd pochodzą także informacje na temat brzozy białej i głównego składnika betuliny. 

Dziegieć brzozowy, znany także pod nazwą smoły leczniczej (przez odrzucający zapach smoły i podobną drogę wydobycia) ma postać lepkiej, gęstej i ciemnej cieczy. Jest to produkt suchej destylacji z gałęzi, drewna i kory brzozowej, zapomniano o nim po II wojnie światowej, gdyż uważano go za substancje niebezpieczną dla zdrowia i kancerogenną. Działa on silnie antybakteryjnie, przeciwgrzybiczo, przeciwzapalnie i antyseptycznie, działa na szczepy gronkowca złocistego i drożdżaki, dlatego jest częstym składnikiem kosmetyków przeciwłupieżowych.

Dla nieskomplikowanego powierzchownego zapalenia mieszków włosowych, korzystanie z antybakteryjnych mydeł i dobrych technik mycia rąk może okazać się wystarczające Zmiany chorobowe, które mają charakter zapalny zwykle reagują na ciepłe okłady nie znikają też bez zastosowania zewnętrznego czynnika przeciwbakteryjnego/przeciwgrzybiczego. Dla opornych lub głębokich zmian z podejrzeniem etiologii zakaźnej, skierowane leczenie empiryczne antybiotykami doustnymi. Osobom, którym nie pomaga standardowe badanie antybiotykami muszą być badane dalej.

Leczenie przewlekłego zapalenia

Wykonanie posiewu z ropy i nosa
Lekarz może zlecić wymaz z treści ropnej, warto zrobić dodatkowo wymaz z nosa, aby wykluczyć lub tez potwierdzić nosicielstwo gronkowca złocistego. Jeśli leczenie będzie wymagać użycia antybiotyków, należy dodatkowo wykonać antybiogram, aby dobrać antybiotyk do wrażliwości szczepów i zapobiec nasileniu objawów oraz powstaniu opornych szczepów. Bardzo ważne jest, aby wymazy z treści ropnej powtarzać - aby potwierdzić, że mieszki są wolne od chorobotwórczych szczepów - dopiero trzy wyraźne wymazy w okresie trzech tygodni potwierdzą zlikwidowanie zakażenia.

Badanie pod sprzętem powiększającym 
Zmiany infekcyjne są bardzo charakterystyczne, obejrzenie zmian pod szkłem powiększającym czasami wystarcza, by określić chorobotwórczy szczep i zacząć leczenie.

Sprawdzić temperaturę ciała i wszystkie znaki, które świadczyłyby o infekcji ogólnoustrojowej
Ogólne znaki powstałej infekcji : wysokie pH moczu, podwyższona temperatura ciała,  powiększone węzły chłonne, spadek ciśnienia oraz złe samopoczucie. Jeśli źle się czujesz, gorączkujesz z niewiadomego powodu, masz spadki odporności, pojawiają się problemy z układem pokarmowym, koniecznie udaj się do lekarza, być może borykasz się z ogólnoustrojową, niebezpieczną infekcją.

Leczenie antybiotykami doustnymi
Jest niezbędne, gdy infekcja jest daleko posunięta, uciążliwa, często nawraca. Leczenie antybiotykami jest skuteczne, ale musi być przeprowadzone rozsądnie i poprzedzone wykonaniem antybiogramu.
Gram dodatnie, roztocza:  metronidazol, flukloksacylina, erytromycyna lub cefalosporyna / mupirocyna  kuracja od 4 do 6 tygodni
Gram ujemne: zapalenie mieszków włosowych może być leczone izotretinoiną, najbardziej skuteczne antybiotyki pochodzą z bakteriostatycznej grupy , która obejmuje ampicylinę i trimetoprim- sulfametoksazolu
Zakażenia grzybicze są zwykle leczone miejscowo  klotrimazolem lub ketokonazolem i flukonazolem doustnie. Stosowanie przemywania nadtlenku benzoilu jest bardzo korzystne, ponieważ zapobiega przerostom flory bakteryjnej podczas stosowania antybiotyków.
Opryszczkowe zapalenie mieszków włosowych reaguje na walacyklowir, famcyklowir lub acyklowir.
Gronkowiec złocisty:  miejscowo mupirocyna lub retapamulina. Jednakże, większość szczepów CA- MRSA łatwo stają się odporne na mupirocynę. Poważniejsze choroby skóry, liszajec pęcherzowy leczy się doustnymi środkami antistaphylococcal (Keflex i Duricef)
Pseudomonas zapalenie mieszków włosowych znika zwykle samoistnie i nie wymaga leczenia; Jednak, jeżeli osoba zakażona ma obniżoną odporność lub zmiany są trwałe, podawana jest doustnie cyprofloksacyna 

Dezynfekcja pościeli, ubrań, butów, ręczników w gorącym praniu
Jeśli stwierdzono u Ciebie przewlekle zapalenie mieszków, konieczna jest ogólna dezynfekcja wszystkich przyrządów, ubrań, pościeli, butów, akcesoriów, jakich używasz. Zapalenie bardzo szybko się rozprzestrzenia, a powrót do starych nawyków i brudnych rzeczy podczas antybiotykoterapii jest szczególnie niebezpieczne i prowadzi do silnych nawrotów.

Wysoka higiena

Dbaj o higienę rąk, sprzętów, akcesoriów. Twój organizm jest osłabiony i szczególnie podatny na infekcje, aby zapobiegać nawrotom, miej wzmożoną ostrożność i unikaj celowych zakażeń. Do dezynfekcji sprawdzą się preparaty zawierające alkohol, alkohol izopropylenowy, sodę trikenol,oczyszczoną, nadtlenek benzoilu, trikenol, triclosan, clorhexidine, powidon jodyny.


Zapalenie mieszków może mieć charakter uciążliwy, jest trudne w leczeniu, często nawraca. Aby tego uniknąć, traktuj swoją skórę z należytym szacunkiem - postaw na delikatną pielęgnację, łagodne preparaty, kuracje dermatologiczne przeprowadzaj z głową, nie doprowadzaj do wyjałowienia skóry. Codzienne nawyki i przemyślana pielęgnacja, są w stanie zabiec nadwrażliwości mieszków i późniejszym problemom z torebkami mieszkowymi.


Pozdrawiam,
Ewa